Συγκομιδή

Από την εμφάνιση του ελαιόδεντρου ξεκίνησε και η ανάγκη του ανθρώπου να συλλέξει τους καρπούς του. Αρχικά, η διαδικασία γινόταν φυσικά, καθώς οι καρποσυλλέκτες περίμεναν να ωριμάσουν οι καρποί και να πέσουν. Αυτό ήταν εφικτό στις χονδρόκαρπες ποικιλίες και σε αραιοφυτεμένα δέντρα για να μπορούν να είναι ελεύθερα ν’ αναπτυχθούν. Σήμερα, απλώνονται δίκτυα συλλογής όπου πέφτει πάνω τους ο καρπός. Βέβαια, σ’ αυτήν την μέθοδο υπάρχουν κάποια προβλήματα με τα έντομα αλλά και την οξύτητα.

Ένας δεύτερος τρόπος είναι με τα χέρια. Αυτός ο τρόπος ευδοκιμεί κυρίως στις ελιές που προορίζονται για επιτραπέζια χρήση. Έτσι δεν τραυματίζεται το δέντρο και ο γευστικός καρπός παραμένει καθαρός κι αναλλοίωτος από χόρτα, φύλλα κι άλλες ξένες ουσίες.

Ο τρίτος τρόπος ονομάζεται ραβδισμός κι απαντάται κυρίως στις μικρόκαρπες ποικιλίες. Κατά τα παλαιότερα χρόνια χρειαζόταν πολλά άτομα γι’ αυτή την δουλειά, καθώς γινόταν χειρωνακτικά με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους παραγωγής. Πλέον η διαδικασία γίνεται με μηχανικά μέσα. Μια διαφορετική προσέγγιση όχι τόσο διαδεδομένη, στην Ελλάδα τουλάχιστον, είναι η χρήση δονητών. Εδώ, μηχανήματα συλλέγουν τον εύθραυστο και πολύτιμο καρπό της ελιάς μετά από δόνηση. Δυστυχώς στην χώρα μας έχουν γίνει μόνο κάποιες πειραματικές δοκιμές τα τελευταία σχεδόν τριάντα χρόνια. Σε συνδυασμό με τους δονητές, τα καρποπτωτικά μηχανήματα είναι ένας ακόμη τρόπος συλλογής της ελιάς, που όμως απαιτεί μεγάλη προσοχή και γνώση της τεχνολογίας αυτής, διευκολύνοντας έτσι την πτώση του καρπού χωρίς μεγάλες απώλειες.

Και τέλος, υπάρχει και η διαδικασία της μηχανικής συλλογής με συλλέκτες σε γραμμικές φυτεύσεις. Συναντάται συνήθως σε πυκνή φύτευση και αποσκοπεί στην αύξηση της παραγωγής και την μείωση του κόστους συγκομιδής. Απαραίτητη προϋπόθεση τα δέντρα να είναι σε γραμμικές φυτεύσεις.

Διαβάστε το επόμενο: Περιοχές παραγωγής